Jest łatwiejsze dla pacjenta i lekarza, bo przynosi choremu doraźną ulgę, a lekarzowi poczucie skuteczności działania. W tym przypadku możemy posłużyć się zarówno działaniami farmakologicznymi, jak i psychologicznymi.

W leczeniu farmakologicznym stosuje się środki uspokajające, obniżające napięcie, czasami antydepresyjne. Leki te przynoszą doraźną ulgę i na ogół nie usuwają całkowicie objawów, np. lęku i napięcia, a mogą doprowadzić do uzależnienia pacjenta w wyniku długotrwałego ich stosowania.

Zmniejszenie napięcia często umożliwia pacjentowi opanowanie aktualnej sytuacji, zwłaszcza jeśli jest to reakcja nerwicowa na trudne sytuacje życiowe (sytuacje kryzysowe, utrata bliskiej osoby). Lek pomaga wówczas poradzić sobie z trudną sytuacją poprzez obniżenie lęku i napięcia po to, żeby była możliwa praca z pacjentem nad jego problemami psychologicznymi.