Podstawowe formy psychoterapii

1. Psychoterapia indywidualna - jest to bezpośredni kontakt psychoterapeuty z pacjentem, oparty na silnym związku tych dwóch osób i przebiegający w warunkach szczególnej intymności.

2. Psychoterapia grupowa - spotkania terapeutyczne, w których bierze udział kilka osób (7-11) mających wspólny cel - poprawę funkcjonowania, a ich praca polega na poznawaniu siebie i poprawie relacji z innymi.

3. Psychoterapia rodzinna (w dwóch wariantach): terapia pacjenta, najczęściej dziecka, w grupie rodzinnej, cała grupa osób tworzących rodzinę zajmuje pozycję "zbiorowego pacjenta". W obu wariantach analiza sposobu funkcjonowania systemu rodzinnego, przebiegu interakcji i wzorców komunikowania się są etapem pośrednim mającym doprowadzić do wyleczenia osoby chorej lub całej rodziny.

4. Terapia kompleksowa, w której opisane powyżej formy psychoterapii stosuje się równolegle, stanowiąc komplementarne oddziaływanie wzbogacone zajęciami z muzykoterapii, choreoterapii, psychorysunku i pracy z ciałem. Ten rodzaj terapii odbywa się zwykle w oddziałach szpitalnych dziennych lub całodobowych, gdzie funkcjonuje społeczność terapeutyczna złożona z pacjentów i personelu, a podstawową formą leczenia jest udział w grupie psychoterapeutycznej.

Psychoterapia może być krótkoterminowa (6-8 sesji) lub długoterminowa (kilka miesięcy lub lat).